Op Linkedin speelt in de groep Mediawijsheid Expertisecentrum momenteel een discussie over onderzoek naar docenten die informatievaardigheden willen integreren in hun onderwijs. Amber Walraven is universitair docent aan de Universiteit Twente en doet onderzoek naar informatievaardigheden van leerlingen uit de onderbouw van het VWO. Hoe zoeken leerlingen op Internet, en hoe kunnen we in het onderwijs er voor zorgen dat ze goed met informatie op Internet omgaan en niet alles alleen maar knippen en plakken en daar een werkstuk van maken. Binnen Walravens huidige onderzoek zullen docenten van het VWO in teams lessen gaan ontwerpen en implementeren. Deze lessen besteden zowel aandacht aan vakinhoud als aan informatievaardigheden. Uit Walravens promotieonderzoek bleek dat leerlingen die lessen kregen waarbij ze veel informatie zelf moesten vergaren op internet, en hierbij ondersteund werden, hoger scoorden op het proefwerk, dan leerlingen die ‘gewone’ lessen kregen. Dit wil ze nu verder onderzoeken. Docententeams (4 personen) kunnen zich hiervoor aanmelden. Je kunt haar bereiken op Linkedin (Amber Walraven) of via haar profiel op Universiteit Twente .
Door docenten informatievaardigheden of mediawijsheid op te laten nemen in het onderwijs is denk ik ook de enige weg om deze vaardigheden in het onderwijs te integreren. Maar waar blijft dan de mediathecaris? Mediathecarissen roeren zich fel in deze discussie op Linkedin. Het is zonder meer een goed onderzoeksinitiatief – al zou ik Walraven willen adviseren ook de mediathecaris toe te voegen aan het team. Momenteel wordt ik nogal eens door docenten gevraagd om ‘iets’ aan informatievaardigheden te doen. Soms vertel ik iets over bronnen en hoe je beter kunt zoeken op internet, soms lever ik betrouwbare bronnen aan over het onderwerp, soms ook geef ik de handvaten om een betere presentatie te maken met (online) middelen. Doordat de docent dit vaak als een ‘kunstje’ van de expert ziet, vindt er geen echte integratie met het onderwijs plaats. Deze week had ik een klas uitstekende bronnen voor landeninformatie opgegeven. De docent had zich echter niet met deze bronnen verbonden en er zich niet mee bemoeit. Gevolg: iedereen was gewoon aan het googelen en op Wikepedia bezig.
Dat was jammer, want er waren goede bronnen voor handen en alhoewel Wikepedia niet per definitie onbetrouwbaar is moet je als docent toch altijd opletten. In de NVOX, magazine voor natuurwetenschap op school van maart 2011 wordt bijvoorbeeld gewezen op een praktische opdracht voor chemie met PTC die gewoon op Wikepedia beschikbaar is. De stof PTC is echter zeer giftig en zou in een prakticum niet gebruikt mogen worden (Bron: NVOX, 3-2011, p. 141). Docenten: geef de leerlingen structuur en laat ze niet verdrinken in grote aantallen matige bronnen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten